Over mij

Over Annette

Ik ben geboren (1962) en getogen in Den Haag. Na de studies Culturele Antropologie en Communicatie heb ik lange tijd gewerkt als Sr. Purser bij de KLM, en daarna als Teammanager in de thuiszorg.

Voordat ik met schrijven begon, had ik acteren als hobby. Ik volgde diverse cursussen en workshops, waarbij ik leerde me in te leven in personages, en via improvisatielessen mijn fantasie te laten stromen. Ik beschouw deze ervaring, achteraf gezien, als een prima basis om fictie-auteur te worden. Ik heb aardig wat meters gemaakt, zowel op de planken als voor de camera. Daarnaast heb ik ook regelmatig gewerkt als trainingsacteur.

In het najaar van 2015 besloot ik dat het tijd werd om een boek te gaan schrijven, een langgekoesterde wens. Ik wilde me goed voorbereiden, en begon met een online-cursus thriller schrijven bij Marelle Boersma. Vanaf het eerste moment was ik bloedserieus. Geen leuke hobby, nee, ik was vastbesloten om een bestseller te schrijven! Toen mijn boek gestaag vorderde had ik behoefte aan een stukje extra coaching en feedback, en ben ik bij Marelle op bezoek geweest in Portugal.

Het actuele thema van Een perfecte illusie, datingfraude, zat al langere tijd in mijn hoofd. Het intrigeerde me, vanaf het moment dat een vriendin hier slachtoffer van werd. Ik kon maar niet begrijpen hoe iemand bij zijn volle verstand er zo in kon tuinen. Maar al snel bleek zij niet de enige; steeds vaker zag ik op televisie vrouwen hun verhaal vertellen die hetzelfde hadden meegemaakt.
Mijn verontwaardiging over deze vorm van oplichting werd de drive voor het schrijven van dit boek. Het was voor mij van meet af aan duidelijk dat de hoofdpersoon Ellen een sterke, intelligente vrouw moest zijn. Ik zag het als een uitdaging om geloofwaardig te maken dat niet alleen naïeve, domme vrouwen in de vleiende praatjes van deze fraudeurs trappen.
Daarnaast wilde ik ook graag in de huid van de fraudeur kruipen. Wie is hij? Wat bezielt hem? Is hij alleen maar slecht? Tijdens het schrijven ontstond de noodzaak dat Ellen naar hem op zoek moest gaan; alleen dan kon ze op een goede manier verwerken wat haar was overkomen. En… het levert natuurlijk ook een spannend verhaal op!

Inmiddels kreeg ik de smaak te pakken, en het genre: een mix van avontuur, spanning en romantiek, bevalt mij goed. Roadtrip Italia is geboren! In dit verhaal heb ik mij gebaseerd op een gegeven uit een onbekende Franse film, waarin een vrouw achter een geheim van haar kersverse echtgenoot komt. Wat voor geheim, dat ga ik natuurlijk nog niet verklappen! Ik vond het een interessant gegeven, maar daar houdt verder alle gelijkenis op; mijn verhaal krijgt een totaal andere wending. Omdat ik een Italië liefhebber ben, en ik ook erg veel houd van avontuurlijke reisverhalen, besloot ik zelf een dergelijk reisverhaal te schrijven. Het is echter veel meer geworden dan dat: via diverse flashbacks krijgt ook het levensverhaal van de hoofdpersoon langzaam gestalte. Daarin zitten ook aardig wat autobiografische elementen, al zijn die wel in een andere vorm gegoten. Al met al is het een dikke pil geworden met hopelijk veel uren leesplezier!

Mijn derde roman De Bucketlist is een echte avonturenroman: tien avonturen binnen één verhaal die over de hele wereld plaatsvinden. Hiervoor heb ik geput uit mijn eigen reiservaringen, mijn (familie)verleden, en persoonlijke verhalen van anderen.  Het heeft daarmee veel meer diepgang dan een doorsnee feelgood roman. Naast de rode draad in het verhaal: de reis van de hoofdpersoon Diana langs het bewogen verleden van haar overleden partner; is elke bestemming een mini-verhaaltje op zich. Spannend, grappig of indrukwekkend. Soms verzonnen op basis van een gebeurtenis uit het verleden, soms gebruikmakend van echt bestaande personen met een verzonnen twist. De geheimzinnige erfenis die Diana zal ontvangen aan het einde van haar reis, zorgt dat de spanningsboog in het hele boek gehandhaafd blijft.

Voor mijn  laatste roman Getekend door een sekte heb ik dankbaar gebruik gemaakt van de herinneringen van de hoofdpersoon, die echt bestaat.

Wie herinnert zich nog de documentaire De Kinderen van Ruinerwold? In april 2021 was daarover een post in de Facebookgroep Wereldvrouwen die veel discussies teweegbracht.
Een van de vrouwen reageerde met: “Ik heb als kind ook iets dergelijks meegemaakt”. Dat intrigeerde mij, en ik heb haar via Messenger benaderd of ze er iets meer over wilde vertellen. Dat wilde ze wel, maar alleen telefonisch.

Hoewel het in de eerste instantie puur nieuwsgierigheid van mijn kant was, kwam al snel de schrijver in mij naar boven. Zou daar misschien een mooi boek over te schrijven zijn? Omdat ik toen nog bezig was met de afronding van mijn vorige roman De Bucketlist, heb ik het idee even geparkeerd, maar een paar maanden later heb ik de telefoon opgepakt en haar gebeld. Het werd een enerverend gesprek van bijna 2 uur waarbij ik regelmatig van mijn stoel viel van verbazing. Maar ook af en toe een traantje moest wegpinken…

En zo ontstond het idee om een roman over haar leven te schrijven. In november 2021 vertrok ik naar Oostenrijk (waar zij tegenwoordig woont) en heb ik een paar dagen met haar doorgebracht. Zo leerde ik haar niet alleen kennen via de gesprekken die we hadden, maar mocht ik ook een dag meelopen met haar werk, en leerde ik haar kinderen en een goede vriendin kennen.

Hoewel ze aanvankelijk graag wilde dat er een biografie over haar geschreven zou worden, was ik daar heel stellig in: ik ben een schrijver van fictie en geen journalist, dus het wordt een roman, anoniem, losjes gebaseerd op haar levensverhaal. Bovendien wilde ik ook de vrijheid krijgen om er dingen bij te verzinnen of te veranderen zodat het een mooie, maar ook spannende roman zou worden. Op die manier hoefde ik ook niet alles te factchecken wat zij mij vertelde; iets wat op zich al een vrij onmogelijke opgave zou zijn, want haar herinneringen spelen zich voornamelijk af in de vorige eeuw.

En nu is het zover: het boek is klaar! Het is een goed leesbare roman geworden waarbij ik veel gebruik gemaakt heb van haar verhalen, maar daarnaast heb ik er ook mijn eigen fantasie op losgelaten, wel steeds vanuit de gedachte: hoe zou zij dit hebben gedaan? Hoe zou zij hierop gereageerd hebben?

Hoewel het een heftig en soms angstaanjagend verhaal is, heb ik er toch voor gekozen om het met enige lichtheid te beschrijven, met hier en daar zelfs een paar komische scènes. Maar vooral wordt de ongelofelijke dapperheid en haar sterke karakter benadrukt, want man o man, wat heeft deze dame al veel meegemaakt in haar leven tot nu toe! Ik kan alleen maar heel veel bewondering hebben voor hoe ze steeds weer uit een diep dal geklauterd is, het heft in eigen hand genomen heeft, ondanks haar fysieke en mentale beperkingen.